Prefabrykacja elementowa to metoda wznoszenia budynków, w której poszczególne części konstrukcji (ściany, stropy, dachy), wytwarza się w zakładzie produkcyjnym. Gotowe elementy transportuje się następnie na plac budowy i montuje w całość. W przeciwieństwie do prefabrykacji przestrzennej, gdzie powstają kompletne moduły (np. gotowe pomieszczenia), prefabrykacja elementowa obejmuje jedynie płaskie lub liniowe komponenty budynku.
W technologii szkieletowej, ten rodzaj prefabrykacji pozwala uzyskać wysoką precyzję wykonania i powtarzalność wymiarów. Jest to możliwe, ponieważ produkcja odbywa się w kontrolowanych warunkach fabrycznych. Elementy powstają z wcześniej przygotowanego drewna konstrukcyjnego, są wyposażane w izolację, paroizolację, warstwy poszycia i otwory pod stolarkę okienną.
Zaletą prefabrykacji elementowej jest szybki montaż na budowie, ograniczenie błędów wykonawczych oraz możliwość prowadzenia prac niezależnie od pogody. Metoda ta łączy dokładność produkcji przemysłowej z elastycznością projektową charakterystyczną dla budownictwa indywidualnego.